Thierry Henry: Το παντοτινό διαμάντι

Κάποιοι λένε πως τα διαμάντια είναι παντοτινά, ίσως και να έχουν δίκιο γιατί ο Ανρί ήταν ένα ποδοσφαιρικό διαμάντι. Ένα διαμάντι 39 καρατιών, όπως ακριβώς και τα χρόνια ζωής που κλείνει σήμερα.

Προσπαθούσα εδώ και καιρό να τον περιγράψω με μία λέξη, αλλά ήταν τελικά αδύνατο. Invincible θα μου πείτε, αλλά και πάλι είναι πολύ λίγο για να χαρακτηριστεί ένας επιθετικός της κλάσης του Ανρί. 

Ο Τιερί Ανρί δεν είναι απλά ένας striker, ήταν αυτός που έβαλε τις βάσεις για το ποδόσφαιρο που εμείς σήμερα γνωρίζουμε. Αυτός μαζί με τον τεράστιο επίσης Ρονάλντο (τον χοντρό όπως τον ξέρετε) ήταν οι πρόδρομοι του ποδοσφαίρου που παίζουν σήμερα όλοι οι επιθετικοί.

Ο Τιερί ήταν αυτό που λέμε «κανόνι», όχι γιατί έπαιζε στους «κανονιέρηδες» αλλά γιατί την φάση, το τετ-ατετ, θα μπορούσε να στο κάνει γκολ. Ο Τιτί όπως τον φώναζαν οι φίλοι είναι ένα τοτέμ για την Άρσεναλ, ένα σημείο αναφοράς, μπήκε στην ιστορία της ομάδας και σίγουρα θα περάσει πολύς καιρός για να ξεχαστεί. Αν ποτέ ξεχαστεί ένας παίκτης που ήταν πρώτος σκόρερ στην Άρσεναλ και στην εθνική Γαλλίας, κατέκτησε το πρωτάθλημα Αγγλίας αήττητος, κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο, το Champions League, δύο τίτλους στην Ισπανία και ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα συλλόγων.

Όλα ξεκίνησαν το 1994 όταν έκανε το επαγγελματικό του ντεπούντο με την Μονακό. Ο Τιερί είχε θητεύσει στην ξεχωριστή τότε και ξακουστή Γλλική σχολή ποδοσφαίρου της Clairefontaine και μετά ο Αρσέν Βενγκέρ τον επέλεξε αρχικά στους Μονεγάσκους και στην συνέχια στην Άρσεναλ. Καθόλου τυχαίο. Ο Αρσέν τον εμπιστεύθκε δύο φορές και δεν απογοητεύθηκε.

Ο Τιτί ήταν καταπληκτικός, φαινόταν από την αρχή ότι θα έκανε την διαφορά. Θα κατακτήσει το πρωτάθλημα Γαλλίας με τη Μονακό το 1997. Θα φτάσει στους ημιτελικούς του Champions League σεζόν 1997-1998 με τον Τιγκανά (τότε προπονητή των Μονεγάσκων) να μένει έκπληκτος για τις ικανότητές του και να τον ευχαριστεί για τα 7 γκολ που πέτυχε.

Βέβαια όλη αυτή την επιτυχία και την τρομερή εξέλιξη την εξαργύρωσε με το Μουντιαλ του ’98 στην χώρα του, τη Γαλλία. Η πιο ολοκληρωμένη Γαλλία μέχρι σήμερα, αυτή του 1998 θα κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο με τον Ζιζού και τον Τιτί στο ίδιο ρόστερ, η απόλυτη ευλογία για μία ομάδα.

 Στην  ηλικία των 21 χρόνων ο Ανρί ήταν από τα μεγαλύτερα ταλέντα στην Ευρώπη. Ο νεαρός Γάλλος από το  Les Ulis (προάστιο του Παρισιού), ψηφίστηκε ως ο καλύτερος νεαρός παίκτης της σεζόν 1998 στην League one. 

Το καλοκαίρι του 1998 ο Βενγκέρ προσπαθεί να τον φέρει στο Λονδίνο και στην Άρσεναλ, δεν τα καταφέρνει όμως και ο Τιτί, ένα χρόνο μετά πηγαίνει στην Γιουβέντους. Εκεί θα κάνει ένα ανεπιτυχές πέρασμα από τη Γιουβέντους, αρχικά του Marcello Lippi και μετά του Carlo Ancelotti. Δεν κατάφερε να εντυπωσιάσει κανέναν από τους δύο, και συχνά δεν έπαιζε καν στα παιχνίδια ή ήταν στον πάγκο.

Ο Wenger όμως τον ήθελε και μάλιστα διακαώς. Θα τον κάνει δικό του το καλοκαιρι του 1999. Εκεί, στο Highbury το παλιό γήπεδο της Άρσεναλ, θα εξεληχθεί σε ένα από τους πιο φαντεζί και πιο επιτυχημένους επιθετικούς της γενιάς του. Καθοριστικό ρόλο στην μεταγραφή του έπαιξαν οι συμπατριώτες του στην ομάδα, Patrick Vieira και Petit, οι οποίοι τον διαβεβαίωσαν ότι θα έκανε το σωστό βήμα. Ο Τιτί τους πίστεψε και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Η φυγή του Anelka για την Ρεάλ Μαδρίτης τον ισχυροποίησε και τον πείσμωσε. Ο Ανρί πλέον ήταν από τα κύρια «βιολιά» των «κανονιέρηδων», εκεί με την βοήθεια και τη διορατικότητα του Arsene στο να εντοπίζει και να προσηλυτίζει νέα ταλέντα, ο Γάλλος θα γίνει ένας «invincible».  Ένας αήττητος, θα γίνει «ένα» με τους  Vieira, Dennis Bergkamp, Freddie Ljungberg, Robert Pires. Θα γίνει ένα με την απόλυτη επιτυχία στην ιστορία της Άρσεναλ και της Premier League, καθώς την σεζόν 2003-04 θα κατακτήσει το πρωτάθλημα χωρίς ήττα.

Ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντου του Τιτί ήταν η ικανότητά του να παίζει ως μέλος μίας ομάδας. Τόσο απλό για εκείνον και συνάμα τόση ανακούφιση για τους συμπαίκτες του όταν έβλεπαν την ασίστ τους να καταλήγει στα δίχτυα. Οι «Invincibles» του Wenger ήταν μία ομάδα με ταλέντο, αποφασιστικότητα και χημεία και ο Ανρί μπορούσε κάθε φορά να ανακατεύει όλα αυτά και με τις ικανότητές του να γίνεται αυτό που θέλει ο κάθε προπονητής από έναν επιθετικό, να γίνεται αποτελεσματικός.

Οι συνδυασμοί του με τον Pires ήταν τηλεπαθητικοί, με τον Bergkamp δε ανεπανάληπτοι. Έγινε το αγαπημένο παιδί της εξέδρας του Highbury. Τον αγάπησαν και τους αγάπησε, οπότε δεν μπορούσε να αντιδράσει διαφορετικά όταν το 2006 η Arsenal άλλαζε έδρα για να πάει στο νέο της Emirates, πρώην ‘’Ashburton Grove’’.

Στην Άρσεναλ θα πετύχει 226 γκολ σε 369 εμφανίσεις. Ήταν ο τύπος που μπορούσε να σου κάνει τη μίση ευκαιρία… γκολ.  Θα πάρει 2 πρωταθλήματα τις σεζόν 2001-02, 2003-04. Θα σηκώσει 3 FA Cup 2001-02, 2002-03, 2004-05 και δύο Community Shield το 2002 και 2004.

Η περιπέτεια της Καταλονίας και το αντίο

Το 2007 και έχοντας κατακτήσει τα πάντα με την Άρσεναλ του έλειπε άλλο ένα βέλος από την φαρέτρα του, το Champions League. Αυτό του το πρόσφερε η Barcelona. Ο χαμένος τελικός του 2006 από τους Καταλανούς τον είχε πεισμώσει. Ήταν η απαρχή της σπουδαίας δεκαετίας της Μπαρτσελόνα, και οι Ισπανοί βρήκαν τον επιθετικό που ήθελαν στο πρόσωπο του Γάλλου. Στους Καταλανούς θα σηκώσει 2 πρωταθλήματα (‘08-’09), ένα κύπελλο (2009), ένα super Cup Ισπανίας (2009). Καθώς και ένα Champions League (2009), Super Cup Ευρώπης (2009), και ένα παγκόσμιο συλλόγων (2009).

Το 2010 αφήνει την Ισπανία για λογαριασμό των Αμερικάνων και της New York Red Bulls. Θα κάνει έναν σύντομο δανεισμό πίσω στην μεγάλη του αγάπη την Άρσεναλ το 2012 που σε 7 εμφανίσεις θα πετύχει 2 γκολ. Το γκολ της επιστροφής του στο Emirates πλέον τα λέει όλα.

Θα κλείσει την καριέρα του στην Αμερική το 2014 βάζοντας 51 γκολ σε 122 εμφανίσεις και γράφοντας και εκεί το όνομά του με χρυσά γράμματα. Στη συνέχει θα γίνει σχολιαστής ποδοσφαίρου σε Αγγλικό κανάλι, θέση την οποία κατέχει μέχρι και σήμερα.

Η κληρονομιά του Τιτί είναι τεράστια. Όχι μόνο στην Άρσεναλ αλλά και στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ο καλύτερος επιθετικός της γενιάς του, το 14αρι του Highbury, από τους κορυφαίους σκόρερ του Αγγλικού πρωταθλήματος, ο δικός μας Τιτί. Ένα διαμάντι 39 καρατιών το οποίο κάθε χρόνο η αξία του ανεβαίνει όπως και η ηλικία του.

Μετά τον Riise ποιος;

Στην Liverpool είναι επιτακτική ανάγκη η απόκτηση ενός αριστερού μπακ. Ο Μορένο δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της φανέλας και αυτό είναι φανερό. Πριν δύο χρόνια όμως ερχόταν στο Liverpool ως το «next big thing» του Ισπανικού ποδοσφαίρου.

Στην Σεβίλλη ήταν από τα μεγαλύτερα ταλέντα στην θέση του. Πίσω στο 2013 οι Ισπανικές εφημερίδες μιλούσαν για τον αριστερό μπακ του μέλλοντος, τον Αλμπέρτο Μορένο.

Γέννημα θρέμμα της Ανδαλουσίας, ο Μορένο ξεκίνησε από τις ακαδημίες των Σεβιγιάνων το 2011 και το 2012 κάνει το μεγάλο βήμα στην πρώτη ομάδα. Το 2013 έρχεται η μεγάλη επιτυχία της εθνικής Ισπανίας με την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος κάτω των 21, και ο Μορένο όχι απλά ήταν παρών, αλλά ήταν μέσα στην κορυφαία ενδεκάδα του τουρνουά. Με τη Σεβίλλη είχε 62 εμφανίσεις κατακτώντας και το Europa League το 2014. Τα Ισπανικά ΜΜΕ οργίαζαν εξού και το προσωνύμιο «μπακ του μέλλοντος» .

Το καλοκαίρι του 2014 η Λίβερπουλ βγάζει από τα ταμεία της 12 εκ. λίρες και τον κάνει δικό της πιστεύοντας πως είχε πάρει ότι καλύτερο υπήρχε στην Ισπανική αγορά για την θέση του αριστερού μπακ, «πιστεύοντας».

Τα πράγματα όμως από τότε δεν πήγαν και πολύ καλά. Η έλευση του Klopp έδωσε κάποιες ελπίδες στον Ισπανό. Ο κόουτς του έδωσε φανέλα βασικού αλλά ο ίδιος δεν μοιάζει με τον παλιό Μορένο.  Τα τραγικά λάθη της περσινής σεζόν φαντάζουν ανυπέρβλητα, λάθη τα οποία κόστισαν παιχνίδια, βαθμούς, ακόμα και το Europa League (χαμένος τελικός με την Σεβίλλη).

Ο Jurgen φαίνεται πως τον εμπιστεύεται αλλά η πρόσφατη εμφάνισή του στο εναρκτήριο παιχνίδι με την Arsenal δεν χωράει αμφισβήτηση πως οι «κόκκινοι» χρειάζονται έναν αριστερό μπακ και μάλιστα επειγόντως.

Βέβαια η ομάδα του λιμανιού του Merseyside είναι γνωστή για την αποτυχημένη πολιτική των μεταγραφών της. Την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον ο σύλλογος έχει αγοράσει έναν μεγάλο αριθμό μπακ οι οποίοι δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα.

Οι φίλοι της Liverpool θα αναπολούν σίγουρα τις εποχές που ο John Arne Riise «όργωνε» την αριστερή πλευρά των «κόκκινων» γιατί από τότε έχουν να δουν αμυντικό σαν την ποιότητα του Νορβηγού.

Πάμε όμως να θυμηθούμε περιπτώσεις αριστερών μπακ που αποκτήθηκαν αλλά δεν έπεισαν με την απόδοσή τους αποδεικνύοντας πως ο Μορένο δεν είναι ο μόνος:

1) Fabio Aurelio

Το 2006 η Liverpool αποκτά τον Βραζιλιάνο ως ελεύθερο παρόλο που στην αρχή ξεκίνησε πολύ δυναμικά οι τραυματισμοί τον οδήγησαν στην έξοδο το 2012 από τον Kenny Dalglish.

 2) Jose Enrique

Από Newcastle ορμώμενος ο Enrique, ήρθε στη Liverpool το 2011 όπου και αυτός υπέφερε από συχνούς τραυματισμούς. Ποτέ δεν μπόρεσε να φτάσει τα στάνταρ της Newcastle στα 30 του πλέον αποτελεί παρελθόν από την ομάδα καθώς είχε φτάσει να αγωνίζεται ακόμα και με την ομάδα νέων.

3) Emiliano Insua

Έρχεται το 2007 στην αρχή δανεικός από τη Boca Juniors και μετά με μόνιμη μεταγραφή. Στα 4 χρόνια στο λιμάνι ο Insua δόθηκε δανεικός αρχικά στην Galatasaray και μετά πήρε μεταγραφή στην Sporting Λισαβώνας. Δεν εντυπωσίασε ιδιαίτερα ο Αργεντινός.

4) Andrea Dossena

Ο πρώην αμυντικός της Napoli έμεινε για 2 χρόνια στην Liverpool. Δεν μπόρεσε ποτέ να αποδώσει τα αναμενόμενα με 31 μόλις εμφανίσεις έπαιζε μόνο όταν δεν μπορούσε ο Aurelio!

5) Paul Konchesky

Από τις χειρότερες μεταγραφές της Liverpool ιστορικά. Με μόλις 18 συμμετοχές έπαιξε μόλις ένα χρόνο με τη φανέλα των «κόκκινων» τη σεζόν 2010/2011. Φέτος τον Ιούλιο υπέγραψε στην Gillingham.

Άλαν Σίρερ ο κορυφαίος μπόμπερ...

Πριν 20 χρόνια γινόταν η πιο ακριβή μεταγραφή της Premier League, αφήνοντας την Blackburn για την Newcastle. Μάλιστα εκείνη τη περίοδο είχε φτάσει και πολύ κοντά στην Manchester United του Sir Alex. Η Newcastle όμως ήταν αυτή που τον κέρδισε. Τα 15 εκ. λίρες που έδιναν τότε οι   «Magpies», φάνταζαν και ήταν πολλά για την εποχή.

Στην Newcastle έγινε αυτό που λέμε τοτέμ. Κορυφαίος σκόρερ της ομάδας και συνάμα όλης της ιστορίας της Premier League. Καθόλου άσχημα για έναν νεαρό από το Gosforth, μία πόλη κοντά στον ποταμό Tyne που το 1974 εντάχθηκε στο Newcastle. Το Gosforth αριθμεί περίπου 23.620 κατοίκους, πολύ μικρό για να αντέξει τα τεράστια όνειρα του Άλαν.

Ο Shearer όμως δεν σταμάτησε εκεί το 1994, δύο χρόνια πριν το μεγάλο του ξεπέταγμα στο Euro ’96, ψηφίζεται ως ο καλύτερος παίκτης των συντακτών του πρωταθλήματος της Αγγλίας και το 1995 σηκώνει και την τιμητική πλακέτα του καλύτερου παίκτη της Premier League ψηφισμένος από τους συμπαίκτες του.

Τα 283 γκολ που πέτυχε στην καριέρα του (από αυτά τα 260 στο πρωτάθλημα), 11 χατ-τρικ στο πρωτάθλημα και συνολικά 422 σε όλη του τη καριέρα, τον καθιστούν ως έναν από τους πιο επιτυχημένους επιθετικούς που έβγαλε ποτέ το νησί. Μέχρι να αποσυρθεί το 2000 είχε 63 εμφανίσεις με την εθνική Αγγλίας και 30 γκολ, ενώ στο πρωτάθλημα είχε 734 εμφανίσεις και 379 γκολ. Ο Shearer είχε το εκπληκτικό στατιστικό των περίπου ενός γκολ ανά παιχνίδι (ο,667 για την ακρίβεια).

Αυτός ήταν ο Alan Shearer, αν όχι ο κορυφαίος σίγουρα μέσα στους 5 κορυφαίους επιθετικούς που έβγαλε ποτέ το Αγγλικό ποδόσφαιρο και σήμερα κλείνει τα 45 χρόνια ζωής του.

Οι κόκκινοι διάβολοι φωνάζουν παρών!

Για τα δεδομένα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η περυσινή σεζόν ήταν πλήρως αποτυχημένη.Οι <<κόκκινοι διάβολοι>> τερμάτισαν στην 5η θέση της Πρέμιερ Λιγκ, ενώ αποχαιρέτησαν με άδοξο τρόπο τη συμμετοχή τους στο Τσάμπιονς Λιγκ.Καταστάσεις πρωτόγνωρες για ένα ποδοσφαιρικό σωματείο όπως η Γιουνάιτεντ.Το σύνολο του Λουίς Φαν Χάαλ, παρουσίαζε πολλά σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του, γεγονός το οποίο δεν συνέβαινε σε καμία περίπτωση όταν τα ηνία της ομάδας κατείχε ο αξεπέραστος Σερ Άλεξ Φέργκιουσον.

Ο τελευταίος είχε χτίσει μια ομάδα η οποία παρουσίαζε σταθερότητα μέσα στον αγωνιστικό χώρο και της είχε δώσει τη νοοτροπία του νικητή.Έτσι, η μέτρια εικόνα των <<μπέμπηδων>>, ήταν και ο λόγος που οδήγησε τη διοίκηση της ομάδας στην απόλυση του Φαν Χάαλ μετά από δύο χρόνια και στην πρόσληψη του <<Special One>> Ζοσέ Μουρίνιο.Ο Πορτογάλος τεχνικός θα επιχειρήσει να μαζέψει τα κομμάτια της ομάδας, να τα ενώσει και να την επαναφέρει εκεί που είχε συνηθίσει να βρίσκεται, στην κορυφή της Αγγλίας.

ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΣΠΕΣΙΑΛ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΜΟΥΡΙΝΙΟ

Όποιος θεωρέι τον Ζοσέ Μουρίνιο αποτυχημένο ως προπονητή, πρέπει να είναι ή τρελός, ή να μην έχει παρακολουθήσει ποτέ ποδόσφαιρο.Ο Πορτογάλος είναι ένας προπονητής που γνωρίζει το τόπι και μάλιστα πολύ καλά και σίγουρα κάθε ομάδα θα ήθελε να τον έχει στον πάγκο της.Ο <<Special One>> έχει αναλάβει <<άγουρες>> ομάδες και τις έχει απογειώσει, κατακτώντας διακρίσεις και τίτλους.Το 2003 έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης με την Πόρτο, πηγαίνοντας κόντρα σε όλα τα προγνωστικά και όντας ένα από τα μεγάλα αουτσάιντερ.Σαν να μην έφτανε αυτό, το 2010 πετυχαίνει το ίδιο ακριβώς με την Ίντερ, αποκλείοντας ομάδες που ήταν τα μεγάλα φαβορί για την κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου.Όπως και να το κάνουμε, δεν έχει πετύχει και λίγα.

Είναι ένας άνθρωπος που ξέρει να δένεται με τους παίκτες του, πράγμα που τους βοηθάει να αποκτούν ψυχολογία και να εξελίσσονται ολοένα και περισσότερο.Ο Πορτογάλος πέρα από τις προπονητικές του ικανότητες, ξέρει να λειτουργεί άψογα και ως ψυχολόγος.Άλλωστε ας μην ξεχνάμε τα δάκρυα του Μάρκο Ματεράτσι, όταν ο Μουρίνιο αποχώρησε από την Ίντερ, για να μετακομίσει στο <<Σαντιάγκο Μπερναμπέου>> για λογαριασμό της Ρεάλ Μαδρίτης.Αυτό ήταν ένα δείγμα του σεβασμού που ξέρει να κερδίζει ο Πορτογάλος από τους παίκτες του, δίνοντάς τους παράλληλα τον δικό του. 

Όσο για τη θητεία του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αν ο Πορτογάλος διαθέτει στα χέρια του το υλικό που επιθυμεί, θα πετύχει σπουδαία πράγματα.Γι' αυτό άλλωστε προχώρησε και στις προσθήκες των Ιμπραίμοβιτς, Μικιταριάν, Μπαϊγί και φυσικά του Πογμπά.Ωστόσο, είναι ακόμα νωρίς και δεν αποκλείεται να δούμε κι άλλα ονόματα να ακούγονται για μετακόμιση στο <<Ολντ Τυράφορντ>>.Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο δρόμος του πρωταθλήματος μόνο εύκολος δεν θα είναι για τον Πορτογάλο και την ομάδα του.Μάντσεστερ Σίτι, Τσέλσι, Άρσεναλ, αλλά και Τότεναμ, πρόκειται να παρουσιαστούν με άγριες διαθέσεις για τη διεκδίκηση του τίτλου.Το μόνο που μένει πια να δούμε, είναι αν ο Πορτογάλος θα καταφέρει να φτάσει ξανά τη Γιουνάιτεντ στην κορυφή.

ΟΠΩΣ ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΡΑΣΙ

Όταν μιλάμε για Ζλάταν Ιμπραίμοβιτς, μιλάμε για μια ποδοσφαιρική ιδιοφυϊα.Όπως έχει πει και ο ίδιος άλλωστε, πήγε στην Παρί Σεν Ζερμέν ως βασιλιάς και αποχώρησε ως θρύλος.Πλέον, ο Σουηδός σούπερ σταρ είναι κάτοικος Μάντσεστερ και ετοιμάζεται να φύγει ως ένας μεγάλος θρύλος και από τη Γιουνάιτεντ.Πάντως, χωρίς αμφιβολία έχει όλα τα φόντα για να τα καταφέρει.Άλλωστε, τα διαπιστευτήριά του τα έχει δώσει σε κάθε σύλλογο που έχει υπηρετήσει.Εντάξει, μόνη εξαίρεση μπορεί να πει κάποιος ότι αποτελεί η θητεία του στη Μπαρτσελόνα.Βέβαια, ήταν και οι συνθήκες τέτοιες στους <<Καταλανούς>> που δεν του άφησαν και πολλά περιθώρια.Λίγο η κόντρα με τον Γκουαρδιόλα, λίγο το ότι δεν ταίριαζε ο ίδιος σωματικά στο στυλ της ομάδας, στάθηκαν εμπόδια στην προσπάθεια του.Ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες όμως, ο Ζλάταν κατάφερε να σημειώσει 16 γκολ σε 29 εμφανίσεις με τη φανέλα των <<μπλαουκράνα>>.

Ο <<Ίμπρα>> λειτουργεί όπως το καλό κρασί, που όσο περνάνε τα χρόνια γίνεται όλο και καλύτερο.Ο Σουηδός συνδυάζει εμπειρία και ποιότητα με τον καλύτερο τρόπο και σίγουρα θα δώσει στους <<κόκκινους διαβόλους>> πολλά απ' αυτά που τους έλλειπαν τα προηγούμενα χρόνια.Θα βοηθήσει πολύ και τους μικρούς σε ηλικία παίκτες ν' αποκομίσουν καινούργια πράγματα, ενώ δίπλα του θα έχουν και την ευκαιρία ν' απελευθερωθούν.Από την άλλη θα έχει την ευκαιρία να πάρει τη δική του άτυπη ρεβάνς από τον κάποτε προπονητή του στην Μπαρτσελόνα, Πεπ Γκουαρδιόλα που βρίσκεται πλέον στον πάγκο της Μάντσεστερ Σίτι.Οι σχέσεις μεταξύ των δύο προσώπων δεν είναι και οι καλύτερες και σίγουρα ο Ζλάταν, λόγω και του ποδοφαιρικού του εγωϊσμού, θα θελήσει να αποδείξει στον Ισπανό ότι έκανε μεγγάλο λάθος που δεν τον είχε πιστέψει όσο έπρεπε.Απόμένουν 38 αγωνιστικές για να δούμε αν ο <<Ίμπρα>> θα δικαιωθεί...

ΕΝΑΣ ΠΑΛΙΟΣ ΓΝΩΡΙΜΟΣ

Η υπόθεση <<θρίλερ>> της μεταγραφής του Πολ Πογκμπά, είχε τελικά αίσιο τέλος για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.Ο 23χρονος Γάλλος γύρισε στο <<Ολντ Τράφορντ>>, υπέγραψε συμβόλαιο για 5 χρόνια και έγινε η πιο ακριβή μεταγραφή όλων των εποχών.Στην ανακοίνωση της Γιούβε αναφέρεται ότι ο Πογκμπά παραχωρήθηκε έναντι 105 εκατομμυρίων ευρώ, τα οποία θα πληρωθούν σε 2 χρόνια και θα λάβει ακόμα 5 εκατομμύρια σε περίπτωση που μέσα σ' αυτή την πενταετία ο παίκτης ανανεώσει ή πωληθεί.

Σύμφωνα με δηλώσεις του, ο Πογκμπά αναφέρει ότι επέστρεψε σε μια ομάδα που πάντα είχε ξεχωριστή θέση μέσα στην καρδιά του.Τόνισε ότι ένιωσε πως ήταν η κατάλληλη στιγμή να αλλάξει σελίδα στην ποδοσφαιρική του καριέρα.Για την αξία του, δεν χρειάζεται να γίνει καν λόγος.Έχει γίνει πλέον γνωστή σε όλους.Αν και διανύει μόλις το 23ο έτος της ζωής του ο Πογκμπά έχει απίστευτη δύναμη στο παιχνίδι του και αγωνίζεται καλύτερα από παίκτες που έχουν πολύ μεγαλύτερη εμπειρία από τον ίδιο.

Μπορεί να διαβάζει άψογα το παιχνίδι και ξέρει ακριβώς ποια κίνηση πρέπει να κάνει, αλλά και πότε πρέπει να την κάνει.Με τη φανέλα των <<μπιανκονέρι>>, μέσα σε διάστημα τεσσάρων χρόνων, αγωνιζόμενος σε 124 ματς, σκόραρε 28 φορές.Αυτός ήταν και ο λόγος που οι <<κόκκινοι διάβολοι>> δαπάνησαν ένα υπέρογκο ποσό για να τον εντάξουν στο δυναμικό τους.Η Μάντσεστερ απέκτησε ένα <<μηχανάκι>> στο κέντρο της που θα τις δώσει άφθονες λύσεις.Το μέλλον ανήκει στο νεαρό Γάλλο και μέσω της καινούργιας του ομάδας, θα έχει την ευκαιρία να γράψει το όνομά του με χρυσά γράμματα στις σελίδες των ποδοσφαιρικών βιβλίων.

Ρομέλου Λουκάκου: Ένας 23ων ετών βετεράνος!!!

Λίγοι είναι οι επιθετικοί που ξεχωρίζουν και ακόμα πιο λίγοι αυτοί που ξεπετάγονται από μικρή ηλικία κάνοντας αμέσως την διαφορά. Ο Ρομέλου Λουκάκου ήταν και είναι ένας από αυτούς. Ήταν γιατί σε ηλικία μόλις 16 ετών έκανε τότε στην Anderlecht κόσμο και κοσμάκη να παραμιλά με τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες, τους ατζέντηδες να τρέχουν να τον αναλάβουν και τα μεγαλύτερα κλαμπ τις Ευρώπης να μάχονται για την υπογραφή του.

Τελικά η Τσέλσι ήταν αυτή που τον έπεισε και συγκεκριμένα ο τότε προπονητής της, ο Αντρέ Βίλας Μπόας. Ερχόμενος από την Πόρτο ο Πορτογάλος φάνταζε ο ιδανικός αντικαταστάτης του Ζοσέ Μουρίνιο του ανθρώπου που αναμόρφωσε και έκανε την Τσέλσι την ομάδα που πλέον όλοι γνωρίζουμε. Εκεί ο Λουκάκου πίστευε, όπως και όλοι μας πως ο νέος «special one», θα τον έκανε παίκτη παγκόσμιας κλάσης. Η μοίρα όμως είχε άλλη άποψη. Το 2013 ο «Μου» επιστρέφει και τον στέλνει δανεικό στην Έβερτον. Εκεί πραγματοποιεί μία καλή χρονιά με 33 εμφανίσεις και 16 γκολ. Ο Μουρίνιο δεν τον πιστεύει και ο Βέλγος θα μείνει στα «ζαχαρωτά» με μόνιμη μεταγραφή, η οποία θα γίνει και η πιο ακριβή του συλλόγου με 28 εκ. λίρες.

Ο Λουκάκου μπορεί να είναι μόλις 23 ετών αλλά έχει ήδη στο ενεργητικό του 4 επιτυχημένες σεζόν στην Αγγλία. Τη περσινή σεζόν πέτυχε 18 γκολ τα οποία προστέθηκαν στα συνολικά 119 της καριέρας του ανεβάζοντας την τιμή πώλησής του στα 60 εκ. λίρες. Τα σενάρια που τον θέλουν να επιστρέφει στην παλιά του ομάδα (Τσέλσι) είναι πολλά, το μόνο που μένει είναι να δώσει το «ΟΚ» ο Κόντε έτσι ώστε να βρεθεί ξανά (είχαν βρεθεί και στην εθνική Βελγίου) μαζί με τον Μπατσουαγί.

Για να καταλάβουμε όμως πόσο καλός είναι ο 23χρονος Βέλγος καθίσαμε και συγκρίναμε τον Λουκάκου με παλιές αλλά και νέες δόξες των περασμένων ετών. Επιθετικοί που «μάτωσαν» τα δίχτυα των αντιπάλων και ήταν μόλις 23 ετών. Πάμε να δούμε τι έκαναν αυτοί στην ίδια ηλικία με τον Λουκάκου:

1) Ronaldo:

 Στην ηλικία των 23^ων έπαιζε στην Ίντερ, είχε 197 γκολ στο παλμάρε του και είχε τρόπαια όπως: Campeonato Mineiro, Copa do Brasil, KNVB Cup, Johan Cruijff-schaal, Copa del Rey, UEFA Cup Winners’ Cup, Supercopa de España, UEFA Cup. Πραγματικός killer, ο Βραζιλιάνος με περίπου ένα γκολ ανά αγώνα σε PSV, Barcelona και Inter.

2) Raul:

Στα 23 του έπαιζε στην Real Madrid, είχε 145 γκολ, ενώ είχε σηκώσει: La Liga x 2, Champions League x 2, Supercopa de Espana, Intercontinental Cup.  O θρύλος της Ρεάλ Μαδρίτης είχε δείξει τις ικανότητές του από πολύ μικρός. Αν και ξεκίνησε από τις ακαδημίες της Ατλέτικο Μαδρίτης, στην Ρεάλ μεγαλούργησε.

3) Lionel Messi:

Στα 23 του ακόμα έπαιζε στην Barcelona, είχε 127 γκολ και  τρόπαια κερδισμένα: La Liga x 4, Copa del Rey, Supercopa de Espana x 2, Champions League x 2, UEFA Super Cup, FIFA Club World Cup. Αν και δεν είναι καθαρός επιθετικός η επιθετική του δεινότητα είναι εξαιρετική

4) Sergio Aguero:

23 ετών ο Aguero ήταν ότι καλύτερο είχε να επιδείξει το Αργεντίνικο ποδόσφαιρο και η τότε ομάδα του, η  Atletico Madrid.  Είχε 124 γκολ με την ομάδα του και τρόπαια όπως Europa League, Intertoto Cup, UEFA Super Cup. Ο Aguero  έχει πετύχει πάνω από 100 γκολ με την  Manchester City (126).

 5) Michael Owen:

Στα 23 του είχε πάρει μεταγραφή για την Real Madrid. Είχε ήδη 117 γκολ και από τρόπαια είχε  FA Cup, League Cup, UEFA Cup, FA Community Shield, UEFA Super Cup. Οι πολλοί τραυματισμοί και τα σκαμπανεβάσματα στην καριέρα του του στοίχησαν και δεν έκανε την πορεία που όλοι περιμέναμε.

6) Cristiano Ronaldo:

Στα 23 του έπαιζε στην Manchester United και είχε 110 γκολ. Μεταξύ άλλων είχε και αρκετά τρόπαια όπως Premier League x 2, FA Cup, Football League Cup, Champions League, FA Community Shield, FIFA Club World Cup. Στα τρόπαιά του δεν συμπεριλαμβάνουμε το Carling Cup του 2008 διότι είχε μόλις κλείσει τα 23 του χρόνια όταν το κατέκτησε.

7) Wayne Rooney:

Ήταν μέλος της Manchester United στα 23 του χρόνια με 100 γκολ στις αποσκευές του  και είχε σηκώσει  τα εξής:  Premier League x 2, FA Cup, Football League Cup, Champions League, FA Community Shield. Εξαιρετικός μεσοεπιθετικός με άριστη αίσθηση του χώρου και του γκολ.

8) Alan Shearer:

Στα 23 του χρόνια έπαιζε στην Blackburn με μόλις 23 γκολ. Μικρό επίτευγμα για την εποχή μας αλλά καθόλου μικρό για τότε. Βέβαια δεν είχε κατακτήσει και κανένα τρόπαιο. Στη συνέχεια θα γίνει ο κορυφαίος σκόρερ της Premier League, ξεκίνησε την καριέρα του από την Southampton  μετά πήγε στην Blackburn που εξελίχθηκε σε έναν από τους καλύτερους επιθετικούς του Αγγλικού ποδοσφαίρου.

9)  Thierry Henry:

Στην Arsenal βεβαίως και μάλιστα με 57 γκολ στο ενεργητικό του έως τα 23 του. Από τρόπαια είχε λίγα : Ligue 1, Trophee des Champions. Ίσως η καλύτερη μεταγραφή του Wenger  στην Arsenal. Ο πέμπτος κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία της Premier League.

10) Didier Drogba:

Στην Le Mans έπαιζε στα 23 του, και είχε μόλις 15 γκολ χωρίς κανένα τρόπαιο. Το 2004 παίρνει μεταγραφή στην Τσέλσι και όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Για το τέλος αφήσαμε τον Λουκάκου για να γίνει μία σύγκριση του νεαρού Βέλγου με τους παραπάνω :

Στα 23 λοιπόν ο Λουκάκου αγωνίζεται στην Έβερτον, έχει 119 γκολ και ένα πρωτάθλημα Βελγίου. Είναι ίσως από τους καλύτερους επιθετικούς στην Ευρώπη συγκρίνοντας ηλικία παραστάσεις και σκοραρίσμα. Εννοείται πως περιμένουμε περισσότερα από αυτόν έχει όλο το μέλλον μπροστά του.